بی نام

نسیم کوی جـــانــــــــــان است قرآن                   شمیم عطر رحمان است قرآن

بود روشنـــــــگر راه ســـــــــــــــعادت                  چو خورشید فروزان است قرآن

به گلزارش ، خـــــزان راهــــی نـــدارد                  بهاران در بهاران است قرآن

صفای بوســـتـان آســــــــــمانـی است                شکوه باغ رضوان است قرآن

رهـــــــــاند آدمــــــی را ،از جهـــــــــالت               فروغ علم و ایمان است قرآن

طـــــــراوت بخــــش روح مؤمنیــن است                به جسم عارفان ، جان است قرآن

به صدق و راستـــــی همتـــــــــــا ندارد                رفیق نیک پیمان است قرآن

نهان در سیــــــنه او ، سٌر عشـق است               کلید گنج عرفان است قرآن

بود معــــجز ، رســـول هاشــــــــــمی را                که در شأنش ثناخوان است قرآن

طبـــــیب درد های بـــــــی دوا اوســـــت               به جان خسته درمان است قرآن

تسـلی بخش دلــــــهای غمین است                 چراغ شام حرمان است قرآن

خلــــــــل کـــــــی ره برد بر ساحت او ؟                بنائی سخت بنیان است قرآن

در آن سامان که سامان نیست کس را                 پناه هر مسلمان است قرآن

شعر_آقای_شاعر:

وقتی که چادر می‌کِشی یعنی که مَحرم نیستم
من عاشقم صِرفاً همین رفتارِ محجوبانه را
;)


پاسخ_بانوی_شاعر_:

وقتی که رو کج می کنی یعنی که محرم نیستم
من هم فقط عاشق شدم این غیرت مردانه را...

;)

من از پایان میترسیدم و آغاز کردم 

اعتراض مدنی مد روز است. سابقا روال بر این بود که مردم اعتراض می کردند تا به آزادی و حقوق خود برسند اما گویا امروزه افراد زیادی آزادی و حقوق خودشان را در راه اعتراض کردن استفاده می کنند.آنها همیشه در حال اعتراض مدنی و شعار دادن هستند. شعار دادن در نزدشان حتی از یافتن را حل منطقی برای مساله ای که به آن اعتراض دارند مهمتر است. 

بسیاری از مردم به همین راحتی و صرفا با دادن شعارهایی که خودشان هم به آنها اعتقاد ندارند اکتیویست می شوند. البته در واقع اکتیو در بیشعوری!

راستش من که خیلی از این آدما رو این روزا دیدم منظورم تو دوران دانشگاه بود 

$خاویر کرمنت

$بیشعوری

برگرفته از گروه کتاب خانه تلگراموف

هرچه کردم به خودم کردم و وجدان خودم
پسر نوحم و قربانی طوفان خودم
تک و تنهاتر از آنم که به دادم برسند
آنچنانم که شدم دست به دامان خودم
موی تو ریخته بر شانه تو اما من
شانه ام ریخته بر موی پریشان خودم
از بهشتی که تو گفتی خبری نیست که نیس
میروم سر بگذارم به بیابان خودم
آسمان سرد و هوا سرد و زمین سردتر است
اخوانم که رسیدم به زمستان خودم
تو گرفتار خودت هستی و ازادی هات
من گرفتار خودم هستم و زندان خودم
شب میلاد من بی کس و کار است ولی
باید امشب بروم شام غریبان خودم

:)

صبح و ِطلوع شعر و غزل، ناشتای تو

یعنی سلام،زنده شدم با دعای تو

صبحانه حاضرست بفرما غزل بنوش

طعم بهشت می دهد امروز چای تو

امیر مرزبان :)