بی نام

وقتی پدر پنجاه ساله ای از پسر پانزده ساله اش می خواهد دو سال دیگر صبر کند تا صاحب اتومبیلی برای خودش شود، این فاصله 730 روزه فقط 4 درصد عمر پدر را تشکیل می دهد اما این دو سال 13 درصد از عمر پسر را در بر می گیرد. 

پس عجیب نیست اگر برای پسر این مدت سه یا چهار بار طولانی تر باشد. 

به همین صورت دو ساعت از زندگی یک کودک 4 ساله مساوی است با دوازده ساعت از زندگی مادر 24 ساله اش. 


اگر از کودک بخواهیم که برای گرفتن یک آب نبات دو ساعت صبر کند مثل اینکه از مادرش بخواهیم برای خوردن یک فنجان قهوه دوازده ساعت انتظار بکشد.

خوبه که تفاوت ها را درک کنیم...این تفاوت، نه تنها بین بچه ها و ما هست بلکه بین ما و همه آدم های دنیا هم هست.

همیشه میگیم وقت هست تا وقتی که دیگه وقتی نمونده

:)

درس درس درس ...

حاله خوشی دارم اما...

نمیتوانم در این گوشه ی دنیا دور از خانواده باشم 

درس میخوانم اما...

حواسم نیست که چه میخوانم و چه مینویسم 

شیرین ترین درس دنیا برایم احتمال است اما... 

هرچه میکوشم که بفهمم نفهمم

هر لحظه که میخوانم درس هوش و هواسم جایی دگر است 

:)

گر به دولت برسی مست نگردی مردی

گر به ذلت برسی پست نگردی مردی

اهل عالم همه بازیچه دست هوسند

گر تو بازیچه این دست نگردی مردی...

اولین روز آذر است

انارها ترک برداشته،خرمالوها راچیده اند

برگها کفپوش خیابان میشوند

زیباترین رنگ آمیزی و مظلوم ترین فصل سال

اهل هرجا که باشی،پائیزت با من یکی است