بی نام

                                                  مباش در پی کتمان... که این گناه تو نیست                              که عشق می رسد از راه و دل به خواه تو نیست

                                                    به فکر مسند محکم تری از این ها باش                                              که عقل مصلحت اندیش تکیه گاه تو نیست

                                                    مباد گوش به اندرز عقل بسپاری                                                فنا طبیعت عشق است و اشتباه تو نیست

                                                   سیاه بخت تر از موی سر به زیر تو باد!                                  هر آن که کشته ی ابروی سر به راه تو نیست

                                                    سیاه لشگر مویت شکست خورده مباد!                                    نشان همدلی انگار در سپاه تو نیست

                                                      کشیده اند دل شهر را به بند و هنوز                                              خیال صلح در این خیل رو سیاه تو نیست

                                                    هزار صحبت ناگفته در نگاه من است                                       ولی دریغ که این شوق در نگاه تو نیست

علی رضا بدیع